ابن تیمیه و تحریف عاشورا

ابن تیمیه (متولد 661- متوفای 728 ق) فقیه و متکلّمی شیعه ستیز، که اکنون شیخ الاسلامِ "سلفی‌"ها و "طالبانی"‌هاست که در حوزه عاشورا پژوهی دست کم به سه تحریف بزرگ دست زده است:

1.  هیچ مصلحتی در قیام امام حسین‌(ع) ندیده و آن را شورش و آشوب پنداشته و از آنجایی که خروج بر حکومت جور را در ممالک اسلامی جایز نمی‌دانسته است، اقدام امام حسین(ع) را ناروا و با مفسده، توصیف کرده است. (منهاج السنه 2/241)

2. از آنجا که به اصل «عدالت صحابه» و «سلف صالح» به شدّت پای بند بوده است، به تبرئه یزید‌بن‌معاویه روی آورده و دامنِ بنی امیّه را از فجایع عاشورا، پاک پنداشته است (الوصیة الکبری/52).

3.نه تنها بنی امیّه و آل یزید که حتّی شامیان را از آن جنایت بزرگ مبرّا دانسته، همه تقصیر‌ها را برای کوفیان‌- آن هم نه کوفیان عثمانی مذهب یا خوارج، بلکه کوفیان شیعی و علوی مذهب – دانسته‌است. (رأس‌الحسین/208)

 این ادعای ابن تیمیه که مردم کوفه را قاتل فرزند رسول خدا صلی الله علیه و آله می داند ادعای گزافی است چه اینکه ابن تیمیه می خواهد با این سخنش چنین القا کند که امام حسین علیه السلام را شیعیان کوفه همان هایی که دست پرورده گان مولا امیر المومنین علی بن ابی طالب  علیه السلام بودند دعوت کردند و خودشان نیز او را کشتند و متاسفانه این عقیده ابن تیمیه در جامعه شیعی ما نیز رسوخ کرده و تمام گناه شهادت امام حسین علیه السلام را به گردن مردم کوفه می گذاریم و هر از گاهی که سخن از قاتلین امام حسین علیه السلام به میان می آید لعن و نفرین خود را نثار این جماعت کوفی می کنیم حال این که واقعیت چیز دیگری است.

نه اینکه مردم کوفه در شهادت امام حسین علیه السلام بی تقصیر بودند اما اینکه همه تقصیر را گردن مردم کوفه آنهم کوفیانی که معتقد باشیم پیروان علی بن ابی طالب علیه السلام بوده اند صحیح نیست.

حال سوال این است که  چه کسانی امام حسین علیه السلام را به شهادت رسانده اند؟ 

قاتلین امام حسین علیه السلام را سه گروه تشکیل می دادند:

الف :   خوارج

 پیدایش خوارج  به زمان ابو بکر بر می‌گردد در حالی که در فرهنگ  شیعیه پیدایش آنها  به حکمیت در جنگ صفین بر می گردد.

ب : عثمانی مذهب ها

 افرادی بودند که عثمانی مذهب بودند. یعنی معتقد بودند که عثمان مظلومانه کشته شده و حضرت امیر علیه السلام در قتل او نقش داشته است. اینها گرچه در کوفه ساکن بودند اما جزء مردم کوفه نبودند چه اینکه معاویه در سال‌های 40 تا 60 با سیاستی که در پیش گرفت بافت جمعیتی شیعه کوفه را بر هم زد. از طرفی عده ای از شیعیان اصیل آنجا را مجبور به کوچ اجباری کرد و عده دیگری که حاضر به ترک سرزمین پدری و مادری خود نبودند را از دم تیغ گذزاند. در این حال جمعیت سنی مذهب یا همان عثمانی مذهب ها که خون خواه عثمان بودند را از اطراف بصره به کوفه گسیل داشت.گروه سوم، سپاهیانی بودند که از شام اعزام شده بودند.

ج : سپاهیان شام

سپاه عظیمی که از مقر حکومت یزید بن معویه در شام برای مقابله با امام حسین علیهالسلام به کوفه آمده بودند که اتفاقا بخش عظیمی از مخالفان حضرت را اینان تشکیل می دادند.

 بر اینکه سپاه اهل شام  با امام حسین علیه السلام در کربلا جنگیدند روایات متعددی وارد شده از جمله روایتی که از امام صادق علیه السلام نقل شده که حضرت فرمودند:

«تاسوعا یوم حوصر فیه الحسین علیه السلام و اصحابه رضی الله عنهم بکربلاء و اجتمع علیه خیل أهل الشام و أناخوا علیه،»

تاسوعا روزی است که حسین علیه السلام و اصحاب او در کربلا محاصره شدند و سپاه اهل شام بر آنها حمله ور شد و آنها را زمینگیر کرد(الکافی، کتاب الصیام، ج4/147 ح7).

 محمد صحتی سرد رودی